...kembali...

semakin jauh aku berlari meninggalkan semua cerita cerita itu semua semakin erat kenangan itu mengikat kejap kaki ini memasak bumi....ternyata aku tak sekuat samson mahupun tuah yang bisa meluluhkan kesah kesah sedih....sebanyak mana tawa itu terpancar di muka ini...sebanyak itulah kiranya hati ini menangis di dalamnya....pada saat aku butuhkan seorang sahabat...atas nama persahabatan juga dia terpaksa membiarkan aku hadapinya sendiri...sampai juga pada waktunya aku harus membina kekuatan sendiri dan merempuh benteng benteng kesedihan itu sendirian...katanya lagi kita tiba pada satu persimpangan bilamana aku harus hadapinya seorangan...cukup khudratnya pada takat ini....kerna pada pengakhirannya nanti aku perlu hadapinya sendirian juga...bilamana lautan api dihadapan sana yang perlu aku renangi sedangkan hanya ranjau beronak di belakangku...pilihan manakanh yang terpaling baik untuk aku tempuhi...?perlu aku mengundur...atau teruskan saja perjalanan kisah sedih yang tak berujung ini?

....hijra'...

derap kaki ini harus aku teruskan juga walau halang sebesar gunung,walau duga tak terjangkau dek akal...sedar pada satu hakikat pada akhir jalan nanti aku tetap kan sendiri...takkan ada teman yang mampu menemani...ingat pada satu kejayaan dalam kehidupan akan ada sahabat yang terpaksa kita korbankan sedangkan pada masa yang sama akan wujud seorang musuh baru...pinta aku janganlah sahabat yang dikasihi itu menjadi musuh yang paling dibenci..sedang doa aku moga moga musuh yang paling tegar itu akan menjadi sahabat yang terpaling setia..

Ne Me Quitte Pas (Jacques Brel)

(DO Not Leave Me)

Ne me quitte pas

Il faut oublier

Tout peut s'oublier

Qui s'enfuit dj

Oublier le temps

Des malentendus

Et le temps perdu

A savoir comment

Oublier ces heures

Qui tuaient parfois

A coups de pourquoi

Le cur du bonheur

Ne me quitte pas

Moi je t'offrirai

Des perles du pluie

Venues de pays

O il ne pleut pas

Je creus'rai la terre

Jusqu'aprs ma mort

Pour couvrir ton corps

D'or et de lumire

Je f'rai un domaine

O l'amour s'ra roi

O l'amour s'ra loi

O tu seras reine

Ne me quitte pas

Ne me quitte pas

Je t'inventerai

Des mots insenss

Que tu comprendras

Je te parlerai

De ces amants l

Qui ont vu deux fois

Leurs curs s'embraser

Je te racont'rai

L'histoire de ce roi

Mort de n'avoir pas

Pu te rencontrer

Ne me quitte pas

On a vu souvent

Rejaillir le feu

De l'ancien volcan

Qu'on croyait trop vieux

Il est parait il

Des terres brles

Donnant plus de bl

Qu'un meilleur avril

Et quand vient le soir

Pour qu'un ciel flamboie

Le rouge et le noir

Ne s'pousent ils pas

Ne me quitte pas

Ne me quitte pas

Je n'vais plus pleurer

Je n'vais plus parler

Je me cacherai

lA te regarder

Danser et sourire

Et t'couter

Chanter et puis rire

Laiss'moi devenir

L'ombre de ton ombre

L'ombre de ta main

L'ombre de ton chien

Ne me quitte pas...ne me quitte pas...ne me quitte pas...ne me quitte pas

PENGUMUMAN PENTING :

Mulai dari hari ini jiwa ini akan berhijarh ke http://www.ariarasa.wordpress.com/ selamat tinggal pada sebuah kenangan....

...hari hari semalam meninggalkan satu jatu pengalaman buat ktia jadikan pengalaman bagi memempuh hari hari mendatang...ada yang elok untuk kita kutip sebagai iktibar....tak kurang juga hari itu turut membawa bersama rintik rintik basah kecewa kerana apa yang diharapkan tak berjalan selancar yang diharapkan...Alhamdulillah aku dianugerahkan dengan cukup jurupandu yang senangsetiasa meniupkan kata kata semangat bahawasanya setiap tadir insan itu adalah di Tangan penciptanya...berpegang teguh pada setiap yang terjadi itu ada reward yang tersembunyi...tiggal tariknya sahaja yang masih tertangguh untuk dianugerahkan kepada hambaNya..kerana Yang maha Esa itu salah satu sifatNya (di antara 99) adalah untuk Menguji....dimana tahap kesabaran hambanya itu terletak...ingin menguji istiqamahnya hamba Nya dalam mengingatiNya dikala senana mahupun derita....buka deria keenammu..tanya isi hatimu sedalam dalamnya....kerana disekelilingmu ada banyak petanda....jurupandu sehari harimu...

And now, the end is here
And so I face the final curtain
My friend, I'll say it clear
I'll state my case, of which I'm certain
I've lived a life that's full
I traveled each and ev'ry highway
And more, much more than this, I did it my way

Regrets, I've had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do and saw it through without exemption
I planned each charted course, each careful step along the byway
And more, much more than this, I did it my way

Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall and did it my way

I've loved, I've laughed and cried
I've had my fill, my share of losing
And now, as tears subside, I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say, not in a shy way,
"Oh, no, oh, no, not me, I did it my way"

For what is a man, what has he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels and not the words of one who kneels

The record shows I took the blows and did it my way!

Yes, it was my way

....sarwadasa baru...

...Alhamdulillah...konfron itu akhirnya berakhir dengan khabar gembira...aku diyakni dengan jaminan bahawa pengorbanan yang tak berwajah ini takkan disia-sia...aku mengerti wahai sahabatku bahawa niatmu itu tulus dan murni...namun kalau ianya didasari untuk menguji ketahanan jiwa aku nyata kamu silap...hujahku satu...kalau itulah yang aku cari maka aku takkan berada di hadapanmu pada saat ini....kalau material menjadi kayu ukur kepada nilai kebahgiaan...ramai lagi di luar sana yang boleh menjadi sandar hidup aku....
aku cari bukan wang berkoyan;walau aku akui ia boleh membuat aku tersenyum....
yang aku cari seorang yang boleh menjadi teman kala aku perlu seseorang untuk mengisi ruang gelap di dalam hati ini...
yang aku cari seorang sahabat yang boleh menarik aku kembali ke landas yang sepatut pada saat pandu hidup ini mula cenderung untuk terbabas ke arah yang bertentang dan syukur selama waktu kita bersama aku kembali belajar menikmati hidup... kembali menerima kenyataan bahawa bertentang pendapat iut satu rahmat...solusinya??? ..seandainya kamu terus berpegang pada hujahmu itu maafkan aku...bukan kerana aku degil unutk menerima pendapat...tapi atas rasa cinta pada perhubungan ini aku tiada jalan keluar melainkan untuk keluar dari hidup kamu buat selama lamanya...hanya satu jaminan aku pada kamu pada diri sendiri...aku tak pasti selama mana aku mampu bertahan waras untuk hidup sendiri di luar sana.....langsung???...maafkan aku kalau pernyataan itu membuat jantung kamu berdegup kencang...tapi kata kata itu satu pernyataan...namun hikmahnya atas pernyataan tiu langsung membuat kamu terus berubah pendirian....lantas perjanjian mutual ini kita akadkan...sepakat kata takkan ada antara kita yang 'kan terabai perasaan..biar ada insan lain terikat diantara hidup kita...terima kasih sahabat atas nafas baru ini...janji aku...aku akan bantu kamu mencapai impimu...